Buddyblog Hans van Willigenburg
'IK HEB JOU NIET NODIG'
terugblik op 2,5 jaar buddy zijn voor Nelly
De allereerste keer dat ik het appartement van Nelly in Bleiswijk betreedt, voor een zogenaamd ‘kennismakingsgesprek’, draait ze zich bij het handen schudden half van me af en zegt: ‘Ik heb jou niet nodig.’ Gelukkig is het mijn vak – ik ben schrijver/journalist – om mensen op hun gemak te stellen en aan het praten te krijgen. En weet ik uit ervaring dat je een ziel van steen moet hebben om niet te zwichten voor iemand die oprechte belangstelling toont in jou als individu. Als ik even later tegenover haar zit (koffie en thee staan tussen ons in te dampen), stel ik allerlei geïnteresseerde vragen over haar leven, familiesituatie en overleden echtgenoot.
Nelly praat graag en in duidelijke taal, merk ik al snel. De halsstarrigheid van ‘Ik heb jou niet nodig’ ebt binnen enkele minuten weg. Dat we tijdens dat eerste samenzijn ‘vreemden’ zijn voor elkaar levert ongemak op, maar ook, en dat is veel belangrijker, het gevoel alsof we allebei aan iets nieuws beginnen: ik met Nelly, Nelly met mij. Hoewel Nelly op dat moment 82 is en het grootste deel van haar leven achter zich heeft, krijgt ze, via mij, de kans om haar leven als het ware opnieuw in elkaar te zetten, waarmee ik bedoel: het na te vertellen door de ogen van de 82-jarige die ze dan is. Voor mij geldt overigens hetzelfde: als ik bij wijze van introductie mijn leven en beroepsmatige bezigheden voor Nelly samenvat voelt het ineens als nieuw, als een bijzondere samenloop van omstandigheden die me uiteindelijk, na 59 jaar, heeft gebracht naar de stoel waarin ik dan zit, tegenover Nelly.
Het niet-kennen van de ander is mijns inziens de belangrijkste energiebron voor de buddy en degene die gebruikmaakt van de buddy. Het geeft zoveel ruimte! Tegenover mij kan Nelly ongegeneerd praten over wat haar irriteert, verdriet doet, vreugde schenkt en haar lachlust opwekt. Omgekeerd geldt hetzelfde. In tegenstelling tot contacten met intimi hoef je niet of veel minder rekening te houden met onderlinge gevoeligheden, of het gevaar van doorvertellen. Geen wonder dat mijn eerste bezoek aan Nelly, in juli 2021, niet de geplande zestig minuten in beslag neemt, maar ruim anderhalf uur. Niet lang nadat we zijn gaan zitten laat ze zich al meeslepen door haar eigen woorden, vooral als ze het over haar recent overleden echtgenoot heeft (‘dankzij hem heb ik zoveel van de wereld gezien!’).
Aan het einde van de eerste ontmoeting zeg ik een tikje uitdagend: ‘Als je mij nu een cijfer moet geven, Nelly, wat wordt dat dan?’ Bijna net zo duidelijk en definitief als ze bij mijn binnenkomst ‘Ik heb jou niet nodig’ zei, zegt ze dan: ‘Je bent open en vriendelijk. Een 9.’
Een dag later worden we door BuddyBold definitief aan elkaar gekoppeld. De afspraak is dat ik elke week een uur bij Nelly langs ga.
Week Tegen Eenzaamheid 2023: 'DAT SPRANKJE GELUK LIGT ZÓÓÓ DICHTBIJ'
Elk jaar organiseert het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport de Week tegen Eenzaamheid. In 2023 vindt deze actieweek plaats van 28 september tot en met 4 oktober. Extra reden voor Buddybold oprichtster Elske Doets om een blog te schrijven over een van haar eigen ervaringen als Buddy. En haar visie nog eens uiteen te zetten: dat oprechte en persoonlijke aandacht écht het verschil maakt.
DAT SPRANKJE GELUK LIGT ZÓÓÓ DICHTBIJ'
102 jaar
Vlak na het starten van Buddybold ontmoette ik de 102-jarige Piet. Ja, je hoort het goed: 102 jaar! Hij woonde in een verzorgingshuis. Zelf was ik op het moment van onze ontmoeting bijna 50. Vergeleken met Piet was ik echter zoveel jonger dat ik mezelf jong genoeg vond om zijn buddy te zijn. Ten einde op een aangename en zinvolle manier tijd met Piet door te brengen, vroeg ik aan de mensen die hem verzorgden wat zijn interesses waren. En wat hij vroeger voor werk had gedaan. Enigszins verbaasd kwam ik erachter dat ze dat niet wisten. Ik zeg verbaasd, maar eigenlijk was het nog heftiger: ik schrok ervan. Het is toch schrijnend als mensen een roeping hebben om te zorgen en geen tijd kunnen vrijmaken om zulke eenvoudige vragen, over hobby’s of werk, aan hun cliënten te stellen?
Broodnodig contact
De voornaamste reden dat verzorgenden niet aan deze wezenlijke gesprekken toekomen, ligt bij de overheid en de zorgverzekeraars: zij hebben onderling besloten maar een paar zorgminuten per client te vergoeden, waardoor het vrijwel onmogelijk wordt het broodnodige contact met de cliënten te leggen. Ook het maken van wandelingen of ondernemen van kleine uitstapjes wordt hierdoor lastig.
Passie voor bomen en planten…
Lastig of niet, tijdens mijn eerste gesprek met Piet vertelde hij hovenier geweest te zijn. Hij zei erbij een passie te hebben gehad voor bomen en planten. Die passie had hij met een universitaire studie graag meer inhoud gegeven, maar door de oorlog was die studie niet doorgegaan. Ik ervoer dit verhaal als enorm louterend! Bij jongeren van nu komt er zo’n enorme zee aan studierichtingen en binnenlandse en buitenlandse minors en masters op hen af, dat ze soms niet meer weten wat te kiezen. Wat een verschil met Piet: hij had nota bene niet eens de keuze gehad om überhaupt te studeren!
Onterechte angst
Gelukkig lukte het me Piet niet alleen zonder enige zorgervaring in zijn rolstoel krijgen, ik ging ook vol goede moed met hem naar buiten. De zorgmanager was vooraf (onterecht) bang dat ik het niet aan zou kunnen, onder meer omdat ik geen officieel rolstoeldiploma bezit. Niettemin verliep de rolstoelrit uitstekend, al koos ik er gemakshalve wel voor op- en aflopende stoepen te ontwijken. Ik liep zoveel mogelijk op egale stoepen en paden.
Volop genieten van de natuur
Toen ik eenmaal buiten was met Piet had hij een enorme behoefte om in contact te komen met de natuur. Omdat zijn ogen niet meer zo goed waren, wilde hij vooral kunnen voelen aan bomen en bloemen. Ik paste mijn eigen (doorgaans snelle) tempo aan Piet aan, dat wil zeggen: ik wijzigde mijn plan om een kopje koffie te drinken en een ijsje te eten. En besloot hem volop de kans te geven van de natuur te genieten. Ik plukte bloemen en liet Piet ze uitgebreid aanraken. Daar werd hij heel erg blij van! Al voelend herkende hij de verschillende bloemen en wist ze haarfijn te benoemen. En wat ook zo mooi was: hij hield de bloemen heel stevig vast, als was het zijn dierbaarste schat aller tijden! Ik dacht: wat heeft een mens weinig nodig om een sprankje geluk te ervaren. En wat is het triest dat veel ouderen zo’n ogenschijnlijk eenvoudig uitstapje wordt onthouden. Dat sprankje geluk sloeg overigens ook op mij over.)
Ook jij kunt helpen
Na twee jaar Buddybold hoor ik het steeds weer terug van onze matchmakers: de harde realiteit is dat senioren vaak niet of nauwelijks buiten komen. Ik denk dan: wat is het voor moeite om een uur per week oprechte aandacht te geven aan iemand die op leeftijd is of in een kwetsbare positie zit? Je doet in dat geval zoveel goeds: voor de persoon zelf, voor de verzorgenden, voor de mantelzorgers én voor jezelf. Denk hier eens aan in ‘De Week Van De Eenzaamheid’. Ook jij kunt iemand in jouw omgeving helpen, die in een vergelijkbare situatie zit!
PS: wat ik bijna vergeet te vertellen en ook zo leuk vond aan Piet is dat hij speciaal voor mij een mooi overhemd aantrok, en zich scheerde, zodat hij zich weer even een mooi mens voelde en wij tijdens de wandeling een leuk plaatje vormden 😊
Elske Doets.
WORD OOK BUDDY
Actief worden als buddy bij jou in de buurt 'kost' je slechts 1 tot 2 uur per week, en naast een fijne vrijwilligersvergoeding krijg je er zoveel moois voor terug! Meld je aan via dit inschrijfformulier, zodat onze matchmakers contact met je kunnen opnemen voor een intakegesprek. Aanmelden kan al vanaf 15 jaar, maar ook volwassen buddies zijn van harte welkom.
BUDDYBEZOEK AANVRAGEN
Ben je zelf op zoek naar een buddy om leuke dingen mee te doen of wil je een aanvraag doen voor je ouder(s) / familie of cliënten? Neem dan contact op via info@buddybold.nl. Maandelijks vinden er gemiddeld zo'n 100 tot 125 afspraken plaats tussen buddies en senioren - van alle leeftijden en achtergronden - en van Amsterdam tot aan Maastricht.
WEEK TEGEN EENZAAMHEID
Met het actieprogramma Eén tegen eenzaamheid en De week tegen eenzaamheid wil de overheid eenzaamheid in Nederland verminderen en stimuleert dan ook samenwerkingen met initiatieven zoals Buddybold. Want iedereen kan te maken krijgen met eenzaamheid. En iedereen kan helpen om er iets tegen te doen. Een eerder interview met een van onze buddy-koppels is terug te vinden via www.eentegeneenzaamheid.nl.
Buddyinterview & afstudeerstage Babette Korevaar
BEWEZEN POSITIEF EFFECT VAN SOCIAAL CONTACT
Uit recent onderzoek van het RIVM* blijkt steeds maar weer: sociaal contact is een van de belangrijkste pijlers voor mentale gezondheid. 45 % van de senioren in Nederland voelt zich eenzaam en 33 % van de jongeren geeft aan dat ook zij - ondanks een sociale omgeving van bijvoorbeeld school, gebukt gaan onder deze gevoelens. Hoe je daar wat aan kunt doen? Door deze twee doelgroepen zo snel mogelijk met elkaar in contact te brengen! Het begon allemaal na een overtuigende presentatie van het afstudeerproject van Emma Dekker, een van de deelneemsters van de Young Lady Business Academy van Zakenvrouw Elske Doets. Niet 'zorgrobots' die op dat moment werden genoemd als oplossing, maar het besef dat 'echt contact' de enige remedie is om eenzaamheid onder senioren tegen te gaan. Vanuit dit gedachtengoed startte Elske tijdens de coronaperiode haar social startup BuddyBold. Een 'matchmaking' service die deze twee doelgroepen met elkaar in aanraking brengt, en zo niet alleen voor de ouderen, maar aan twee kanten, helpt om eenzaamheid te bestrijden. We interviewden Babette Korevaar, actief als buddy en werkzaam als stagiaire bij Buddybold over haar ervaringen.
Van buddy tot stagiaire
"Ik kwam in aanraking met buddybold via social media en leek me leuk om naast mijn andere baan eens per week iets te gaan doen met senioren. Inmiddels ben ik gekoppeld aan Liesbeth, zij is 70 jaar oud en woont in Stichting Zorgorganisatie NIKO in Alkmaar. Iedere vrijdag ga ik bij haar langs en neem ik haar mee naar buiten voor een wandeling die we dan afronden met een kopje thee in de huiskamer. Ik vind het superleuk om Buddy voor haar te zijn, omdat ik haar iedere keer zie genieten. Ze krijgt altijd een sprankeling in haar ogen als ‘de jas aangaat’ - en zelf geeft het mij ook een goed gevoel. Voor school en werk zit ik zelf de hele dag binnen, dus ook voor mezelf is een wekelijks moment om naar buiten te gaan. En weg van mijn computerscherm en telefoon te zijn. Liesbeth praat dan wel niet meer zo veel, maar als ze wat zegt kunnen we er altijd ontzettend om lachen. Daarmee is onze afspraak een mooie start van mijn weekend. Daarnaast loop ik stage bij Buddybold in de organisatie en verzorg ik intakegesprekken met nieuwe buddy’s, waardoor ik niet alleen Liesbeth maar nog veel meer ouderen heb kunnen helpen".
Nieuwe vorm van 'positiviteit'
Sinds de start in 2020 heeft het initiatief zich inmiddels georganiseerd in een platform waar (jongere) Buddy’s zich gemakkelijk (online) kunnen aanmelden, om vervolgens benaderd te worden wanneer er een aanvraag door een senior in de buurt wordt gedaan. De matchmaking hiervan wordt door Buddybold persoonlijk verzorgd op basis van intakegesprekken met zowel Buddy als Senior. En de Buddy gaat vervolgens wekelijks minimaal 1x op bezoek. ‘Het is daarbij niet ongebruikelijk is dat er tijdens vakantieperiodes een zoom-call aan te pas komt, of tijdens verjaardagen samen een feestje wordt gevierd’, zo verteld Babette.
Om ervoor te zorgen dat de buddy’s voor langere tijd betrokken blijven vraagt Buddybold een bescheiden bijdrage van 10,- voor ieder bezoek aan de senior (en/of familie of zorginstelling), waarvan de Buddy 7,50 ontvangt als vrijwilligersvergoeding en 2,50 wordt ingezet voor administratie, marketing en organisatiekosten. De meeste buddies zijn gekoppeld aan één, en soms twee senioren. Zo blijft de insteek persoonlijk, en is het prima te combineren met een eventuele bijbaan - hoewel motivatie om op maatschappelijk vlak iets te willen betekenen wel de belangrijkste van de selectiecriteria is.
"Eigenlijk ontstaan er een soort nieuwe vriendschappen. Er zijn bijvoorbeeld buddy’s die al twee jaar actief zijn bij dezelfde senior, omdat we bij de 'matchmaking' ook op zoek gaan naar gezamenlijke interesses, bijvoorbeeld om een oude hobby op te pakken, of een nieuwe te proberen. Zo hebben we een match tot stand gebracht voor een mevrouw die gek is op zwemmen, maar zelf niet mee naar het zwembad kon gaan en nu een buddy heeft die dit met haar doet, buddy’s die samen schaken, wekelijks naar de markt gaan, samen koken, schilderen of gewoon hele goede gesprekken voeren. We hebben ook een schrijver in Rotterdam actief die ons wekelijks een uitgebreid verslag stuurt met quotes waar we op kantoor dan weer ontzettend van genieten. Of Buddy’s die, net als ik, langsgaan bij senioren met dementie. Om 'gewoon' even te gaan wandelen zodat ze lekker buiten komen en een frisse neus kunnen halen."
Heel erg nodig
De meeste aanvragen van senioren komen bij Buddybold terecht via een (klein)kind of familielid, bijvoorbeeld omdat ze verder weg wonen en merken dat hun (groot)ouders vereenzamen. Omdat de Buddy's wekelijks een verslag invullen van het bezoek kunnen familieleden wanneer gewenst op afstand meelezen. En, als ze dat willen, via Whatsapp contact met de buddy onderhouden. Ook verschillende zorginstellingen doen inmiddels een beroep op Buddybold, als aanvulling op het zorgaanbod.
Babette: "Niet iedere senior heeft de behoefte om mee te doen aan gezamenlijke activiteiten in het restaurant van de zorginstelling of, dat komt eigenlijk vaker voor: de mogelijkheid om daar zelfstandig naar toe te gaan. Wanneer je bijvoorbeeld rolstoelafhankelijk bent en in een aanleuningwoning woont, zit het niet in 'je zorgpakket' om naar een activiteit gebracht te worden, dus is je enige contactmoment wanneer de verpleging langskomt voor steunkousen en medicijnuitgifte, en de maaltijdservice.
Die formele zorgtaken zijn natuurlijk ontzettend belangrijk en door de hoge werkdruk voor het zorgpersoneel al een uitdaging genoeg om te organiseren, maar ik merk aan de verslagjes en gesprekken die wij met senioren hebben dat het zorgen voor de meer 'informele' bezoeken van onze Buddy’s (die dus puur draaien om persoonlijke aandacht - red.) als even belangrijk wordt ervaren.
Sommige senioren noemen hun Buddy bijvoorbeeld hun 'bonuskleinkind' en Buddy's benoemen hun senior dan ook als 'bonus oma'. Als ik dat dus tegenkom in een verslag weet ik dat we echt met iets moois bezig zijn."
Bij publicatie van dit interview heeft Babette haar stage bij Buddybold inmiddels afgerond. Nog steeds gaat zij iedere vrijdag op bezoek bij Liesbeth.
*bron onderzoek: RIVM 2/3/2023
Eenzaamheid bestrijden voorbij de clichés!
De Week Van De Eenzaamheid is een uitgelezen moment om te tonen hoe we met BuddyBold in staat zijn prachtige momenten te creëren voor senioren die hun wereld kleiner zien worden. Door hen te koppelen aan (jongere) buddy’s en op z’n minst wekelijks een ontmoeting te organiseren, worden ze niet alleen op een enthousiaste manier weer bij de moderne samenleving ‘getrokken’. Maar ervaren ze ook nieuwe levenslust en -energie; een effect waar verplichte bingoavonden en zangkoren niet aan kunnen tippen.
Met liefde deel ik een paar recente, inspirerende voorbeelden uit de praktijk van BuddyBold.
- ‘LUBBERS HEB IK BLUT GEKNIKKERD’
Wat is het leuk en bevredigend om mooie herinneringen nieuw leven in te blazen! Zeker als er een jonger iemand tegenover je zit. Zo vertelde Nelly (82), een van onze senioren, tegenover buddy Hans dat ze in haar jeugd met ex-premier Ruud Lubbers (CDA) speelde en hem daarbij regelmatig te slim af was. Lachend: ‘Ik heb verschillende keren blut geknikkerd!’ Een uniek feitje dat Hans nu voor eeuwig met zich meedraagt. En waar Nelly zich nog steeds over verkneukeld.
- ‘MOET JE DÉZE YOUTUBE-VIDEO ZIEN!’
Rob (83) heeft een filosofische inslag en vindt niks leuker dan over actuele zaken te discussiëren. Zijn buddy Annelie (14) is ook niet op haar mondje gevallen. Bij haar bezoek zet ze regelmatig YouTube-video’s in om haar punt te illustreren. Het komt dikwijls voor dat ze de video stopzet en met Rob analyseert waar ze nu precies naar hebben gekeken. Een feestje voor hun beider hersenen!
- ‘KOM OP, NÓG EEN SPEL’
Een van onze senioren, Joop (63), is een gamefanaat en wilde niets liever dan een buddy die op een goed niveau met hem mee kon gamen (dat werd Noah, 16 jaar). Hun plezier, gecombineerd met hun fanatisme, zorgt ervoor dat ze soms moeilijk kunnen stoppen. Zodra Joop en Noah dan eindelijk toch achter hun schermen vandaan komen, kijken ze allebei meteen weer uit naar hun volgende gamesessie.
Deze voorbeelden laten zien dat goede, betekenisvolle zorg om veel meer draait dan kwalitatief hoogwaardige voorzieningen. Aandacht voor het individu is wat ons betreft de cruciale succesfactor.
BuddyBold krijgt stempel 'Good Practice' van VGZ
Inzet van BuddyBold buddy’s levert win-win-win-situatie voor zorgsector op
Vanwege de bewezen positieve effecten op welzijn, inzet van zorgprofessionals en de zorgkosten heeft de ViVa! Zorggroep, onderdeel van zorgverzekeraar VGZ, de samenwerking met BuddyBold officieel als ‘Good Practice’ aangemerkt. BuddyBold zorgt dat jonge buddy’s gekoppeld worden aan mensen met een welzijnsvraag, meestal senioren, zodat die (meer) kunnen genieten van waardevolle contactmomenten en hun welzijn aantoonbaar verbetert.
Minder sociaal isolement
‘Dat we nu erkend worden als een “Good Practice” is een mijlpaal voor BuddyBold,’ reageert oprichter Elske Doets op het verheugende nieuws. ‘Het is een bevestiging dat het met elkaar in contact brengen van verschillende generaties, ofwel het mixen van mensen van verschillende leeftijden, vruchten afwerpt. En effectief blijkt bij het bestrijden van sociaal isolement, niet alleen bij senioren, maar omgekeerd óók bij jongeren.’
‘Onze’ winstpunten
ViVa heeft drie winstpunten op een rijtje gezet, waarvan zij zeggen dat BuddyBold die bewezen helpt te realiseren. We sommen deze winstpunten voor de zekerheid nog even op…
- Betere kwaliteit van leven
- Verminderen inzet professionele zorg
- Kostenbesparend
Het bovenstaande rijtje noemen wij met een knipoog een win-win-win-situatie.
Groeien naar nóg meer impact
‘Met de nieuwe kabinetsdoelstelling een plafond in te stellen op het aantal zorgprofessionals, lijkt het me waarschijnlijk dat BuddyBold – die met vrijwilligers werkt – in de toekomst alleen maar een grotere impact zal krijgen,’ aldus Doets. ‘De steeds schaarsere professionals zullen geen tijd meer hebben om een praatje te maken, of een eenvoudig boodschapje te doen. Precies dáár vult BuddyBold aan!’
BuddyBold op 'Lekker blijven wonen'
Omdat echt contact als zuurstof is
BuddyBold koppelt senioren aan jongeren
‘Echt contact is zuurstof’ is de slogan van BuddyBold. Een bedrijf dat vorig jaar werd opgericht door voormalig Zakenvrouw van het jaar Elske Doets. Zij bedacht een slimme formule om senioren te koppelen aan jongeren op zo’n manier dat ze er beiden iets aan hebben. De jongere heeft een interessante bijbaan en de senior heeft echt contact met iemand die middenin de samenleving staat en die het leuk vindt om samen van alles te ondernemen. Zo gaat de tachtigplusser Annie wekelijks op stap met buddy Abdu Stienen: “Het klikte meteen tussen Abdu en mij!”
Toen Hans van Beusekom (62) een kanaalvernauwing in zijn nek kreeg, veranderde zijn leven ingrijpend. Ineens kon hij minder goed bewegen. In de herstelperiode na de operatie, krijgt hij wekelijks bezoek van buddy Martijn, een student natuurkunde. Martijn helpt Hans met klusjes die hij op dit moment zelf niet kan maar ze blijken ook veel gezamenlijke interesses te hebben. Dus er is ook meer dan voldoende gespreksstof. Volgens Hans helpt Martijn hem weer de oude te worden. Toch was er nog enige twijfel bij Hans om ja te zeggen tegen een buddy. De medewerker van de thuiszorg moest hem er eerst van overtuigen dat het zou helpen bij zijn herstel.
Zo gaat het vaak, geeft oprichtster van BuddyBold, Elske Doets aan: “Meestal is het de thuiszorg of de familie die de mogelijkheid aankaart. Mensen komen niet snel zelf met die vraag. ‘Ik ben toch niet eenzaam?’ zeggen ze dan. ‘Ik heb hele lieve kinderen.’ Maar ook dan kan een buddy juist heel welkom zijn. Zelf ben ik ook regelmatig als buddy actief. Zo ben ik pas een paar keer op stap gegaan met een 95-jarige mevrouw. We hebben een kerkje bezocht en zijn samen naar de supermarkt geweest. Dat zijn dingen die een dochter die bijvoorbeeld helemaal uit Tilburg naar Noord-Holland moet komen, niet snel met haar moeder gaat doen. Meestal laat je je vader of moeder tijdens zo’n bezoekje dan bewust in de eigen comfortzone.”
Abdu en Annie
Abdu Stienen is in opleiding voor treinmachinist. Zijn vriendin wees hem op de mogelijkheid van een bijbaan bij BuddyBold. Iets wat hij meteen zag zitten, omdat hij graag van betekenis is, zoals hij zegt. Sindsdien gaat Abdu wekelijks op bezoek bij de tachtigplusser Annie. Dan gaan ze samen winkelen of ze maken ze een wandeling. Abdu houdt van de verhalen die Annie over vroeger vertelt en Annie voelt zich op haar gemak bij Abdu: “Het klikte meteen tussen Abdu en mij. Vanaf het eerste moment maakte hij een erg vriendelijke indruk. En daarnaast is hij ook geduldig. Ik mag alles in mijn eigen tempo doen.”
BuddyBold is middenin de coronaperiode opgericht. Daardoor moest het even op gang komen, maar inmiddels is het een groot succes. Niet in de laatste plaats omdat het mes aan twee kanten snijdt: Als senior blijf je langer vitaal en betrokken bij de samenleving. En als Buddy heb je een bijbaan die je naast je salaris, de nodige voldoening geeft en waarbij je je sociale vaardigheden ontwikkelt.
Bron: Lekker blijven wonen
BuddyBold en De Pieter Raat Stichting
BuddyBold: Buddyglans
Het heeft even geduurd, maar inmiddels heeft de gemeente Dijk en Waard financiële steun beloofd voor het sociale platform BuddyBold, een initiatief van Elske Doets van Doets Reizen uit Heerhugowaard. Het platform brengt senioren en jongeren op een succesvolle manier samen. Na een kennismaking komen jongeren bij senioren op bezoek. Heeft u behoefte aan gezelschap van een maatje zo nu en dan? Dan is het BuddyBold-project wellicht iets voor u!
Hoe werkt BuddyBold precies? Elke client van Pieter Raat kan zich aanmelden voor Buddy Bold.
Vervolgens worden de senior en de buddy aan elkaar gekoppeld op basis van gedeelde interesses, denk aan sport, politiek, cultuur, natuur, winkelen etc.. En misschien wel het belangrijkste: op basis van de van de ‘klik’. Elske Doets: ,,Onze buddy’s zijn jong, hierdoor brengen zij een andere levenswereld en sprankeling met zich mee. Zij worden door ons gescreend, begeleid en getraind. Senioren kunnen op de wekelijkse afspraken met de buddy rekenen, op het tijdstip dat hun past. Onze buddy’s zorgen ervoor dat zij betekenisvol bijdragen aan het leven van senioren. En jongeren leren wederom van de wijsheid van senioren. Zo ontstaat de zogenaamde buddyglans!”
Meer informatie & aanmelden
U kunt zich aanmelden bij Buddybold, onder vermelding van ‘Pieter Raat’. Omdat het een aanmoedigingssubsidie betreft, is het aantal buddy-uren afhankelijk van het aantal aanmeldingen. U kunt tussen de vijf en tien uur gratis Buddyglans verwachten. Wilt u meer weten? Kijk op
www.buddybold.nl, mail naar info@buddybold.nl of bel met tel. 072 - 575 33 96.
Bekijk het artikel hier.
Interview met Hannie over BuddyBold
‘IN KORTE TIJD BEN IK GEHECHT GERAAKT AAN AMBER’
Hennie Weststrate-Hamstra (78) heeft een tia gehad en kwam onlangs, na een val, met twee armen in het gips te zitten. Om haar vier mantel zorgende dochters ook wat rust te gunnen, heeft ze nu Amber als Buddy, met wie ze onder meer knutselt.
Hoe is Buddybold op jouw pad gekomen?
Via internet. Een van mijn vier dochters is BuddyBold daar tegengekomen. En heeft aan mij voorgesteld om een Buddy in de arm te nemen.
Hoe reageerde je daarop?
Zelf ben ik absoluut geen vrager. Probeer altijd mijn eigen oplossing te vinden. Dus ik was verrast. Had nooit van Buddybold gehoord.
En wat dacht je toen de eerste verrassing voorbij was?
Ik dacht: met een Buddy kan ik mijn dochters misschien ontlasten. Omdat ik longpatiënt ben en onlangs lelijk ben gevallen, heb ik best veel hulp nodig. Aangezien mijn dochters ook gezondheidsproblemen hebben, zag ik een Buddy als een logische stap.
Nu is Amber al enige tijd jouw Buddy. Hoe bevalt dat?
Heel fijn. Amber is een geweldige meid, super sportief. Vanuit Castricum komt ze wekelijks op de mountainbike helemaal naar me toe fietsen, hier in Beverwijk. Ze voetbalt ook, net als een van mijn kleindochters. Dat is een van de onderwerpen waar we het over hebben.
Heb je een favoriete activiteit als Amber er is? Of praten jullie gewoon?
We vinden het allebei erg leuk om fluwelen kleurplaten naar eigen smaak in te kleuren. En praten onderling over waarom we voor bepaalde kleuren kiezen..
Kleuren…! Lekker relaxed.
Klopt. Eerlijk gezegd maak ik in mijn dagelijkse leven te weinig ruimte om even te gaan zitten. Dat kleuren komt dus goed uit. Doordat je aan een tafel bent gebonden en jezelf moet concentreren, word je een stuk kalmer. Dat is goed voor mij. Vroeger heb ik ook geschilderd. Dat deed ik ook met plezier.
Meestal is de senior de minder actieve ten opzichte van de Buddy.
Haha. Ik ben jarenlang met veel plezier heftruck chauffeur bij Hoogovens geweest. En ook nu nog heel levenslustig… Na weer een medische tegenslag snap ik soms ook niet hoe ik weer opkrabbel. Maar ik doe het wél! Kennelijk is er altijd weer een knopje in mij dat omgaat en zegt: ‘Ga dóór!’ Schijnbaar heb ik heel veel knopjes.
Hoe ziet dat ‘dóórgaan’ eruit bij jou?
Ik heb nog ontzettend veel aanloop: de fysio, de longarts, mensen die testen afnemen. Voor ik het weet is de week weer om.
En dan heb je nog vier dochters, drie kleinkinderen en twee achterkleinkinderen.
We kijken met z'n allen altijd naar de Formule1. En leven dan mee met Max Verstappen. Daar geniet ik van.
Heb je eigenlijk wel een Buddy nodig?
Ik kook nog, doe de was. Maar als ik weer een terugval zou hebben, kan ik Amber vragen om kleine klusjes te doen. In de tuin, bijvoorbeeld. Of samen uit wandelen gaan. Al vind ik het moeilijk om iemand opdrachten te geven. Zo bén ik niet.
En wie let nou het meest op wie? Jij op je Buddy, of je Buddy op jou?
Ik ben in korte tijd gehecht geraakt aan Amber. Laatst fietste ze in het donker terug naar huis. Dan let ik erop dat ze licht heeft. En vraag ik of ze een appje wil sturen als ze veilig thuis is.
En doet ze dat dan?
Natuurlijk!
Studenten Horizon College gaan aan de slag als Buddy!
Studenten Helpende Zorg & Welzijn ondersteunen cliӫnten in woonzorgcentra
Het Horizon College en de sociale onderneming BuddyBold hebben de handen ineen geslagen. Samen organiseren zij dat zestig studenten van de mbo-opleiding Helpende Zorg & Welzijn wekelijks een bezoek brengen aan dertig cliӫnten die in woonzorgcentra verblijven; om hun wereld een beetje gezelliger en minder eenzaam te maken. Zo komen Rahmat (20) en Abdulrahim (18) elke week bij Ercan Alcu. Hij verblijft in een woonzorgcentrum in Alkmaar en revalideert van een herseninfarct. Als onderdeel van hun mbo-opleiding zorgen de twee studenten voor een paar onbezorgde uren voor hun cliӫnt; ze gaan samen op tv voetbal kijken, rijden met hem een rondje in zijn rolstoel of helpen bij de fietstraining en revalidatie-oefeningen.
Lach op zijn gezicht
Meneer Alci, van wie de spraak is aangetast, glundert als de studenten komen. Rahmat: ’Ik zie de lach op zijn gezicht als we samen iets leuks doen en dat geeft een goed gevoel. Ik wil graag verpleegkundige worden en kan leren van meneer Alci. Ik word later ook oud en zal zorg nodig hebben. Dan is het fijn dat ik nu iemand kan helpen.’
Bijdragen aan herstel
Abdulrahim heeft als droom chirurg te worden. ‘Ik wil graag mensen helpen en kan nu in de praktijk ervaring opdoen. Na deze opleiding wil ik verder studeren en hoop arts te worden. Ik wil weten hoe de zorg in Nederland werkt. Als we bij meneer Alci zijn leer en zie ik hoe hij wordt verzorgd. Met ons bezoek en hulp hoop ik dat we kunnen bijdragen aan zijn herstel.’
Belevingswerelden vergroten
De sociale onderneming BuddyBold heeft als doel om de jonge en oude generatie aan elkaar te koppelen en hun belevingswerelden te vergroten. De studenten van het Horizon College leren in de praktijk en de cliӫnten die zij bezoeken hebben aanspraak en gezelligheid. Het mes snijdt dus aan twee kanten.
Noot voor de redactie
Bijgevoegd een foto van de studenten Rahmat en Abdulrahim tijdens hun bezoek aan meneer Alcu. De foto is rechtenvrij. Gelieve de naam van de fotograaf te vermelden: Rob Duin.
Interview met Hans over zijn Buddy Martijn
‘ALS BUDDY MARTIJN NAAST ME LOOPT, VOEL IK ME EEN STUK ZEKERDER’
Het leven van Hans van Beusekom (62) veranderde ingrijpend door een kanaalvernauwing in zijn nek. Ineens kon hij minder goed bewegen. Nu, herstellende van een operatie, krijgt hij dankzij BuddyBold wekelijks bezoek van Martijn, een student natuurkunde. ‘Hij helpt mij weer de oude te worden.’
Hoe ben je bij een Buddy terechtgekomen?
Via iemand van de thuishulp. Ze weet dat ik alleen woon. En dat ik een tijdje minder mobiel zou zijn in de herstelperiode na mijn operatie. Ze was ook op de hoogte van het bestaan van BuddyBold. Ze vroeg: is dat niet wat voor jou?
Zei je meteen ‘ja, dat is wat voor mij’?
Niet meteen. Ik vond het een avontuur.
Wat gaf de doorslag?
De vrouw van de thuishulp overtuigde mij dat het mijn herstel gunstig zou beïnvloeden. En dat ik de komende maanden goed iemand kon gebruiken die bepaalde, eenvoudige klusjes voor me zou kunnen doen.
Je noemt het ‘een avontuur’. Waarom?
Omdat ik van nature best wel op mezelf ben. En je van tevoren natuurlijk niet weet wat voor iemand er bij je over de vloer gaat komen. Dat is spannend.
En nu? Is het nog steeds spannend sinds je aan Martijn bent gekoppeld?
Martijn is een geweldig aardige jongen, waarmee ik goed kan opschieten. Dus die spanning is weggevallen! Maar soms moet ik toch nog even wennen.
Hoezo?
Af en toe vergeet ik dat er alweer bijna een week voorbij is. En dat Martijn de volgende dag voor mijn deur staat. Dan denk ik soms: wat zullen we gaan doen?
En daar word je nerveus van?
Een beetje. Want het is de bedoeling dat hij me helpt. Dat we samen klusjes doen. Al ben ik er gelukkig achter dat we ook makkelijk een praatje kunnen maken.
Welke klusjes hebben jullie gedaan?
Ik woon in een flat op de zesde verdieping. Toen ik een paar jaar geleden verhuisde heb ik veel spullen in de kelder gestald. Samen met Martijn ben ik die kelder nu aan het opruimen. We zijn al een eind op streek.
Opruimen schept ruimte in je hoofd, luidt een bekende wijsheid.
Maar dat is ook écht zo. Het idee dat alles daar op orde komt, geeft een bepaalde rust.
Zijn er nog meer klusjes die jullie samen doen?
Martijn is handig met computers. Dus daar helpt hij me ook wel eens mee. En klusjes waarbij je moet bukken of klimmen, zijn voor mij niet te doen. Die neemt hij van mij over.
Je zei dat je goed met Martijn kunt opschieten. Heb je een voorbeeld?
Behalve dat hij een aardig persoon is, hebben we ook gemeenschappelijke interesses. Zo houden we allebei van spannende Netflix-series, zoals ‘Game of Thrones’. Daar praten we dan over. Dat maakt het contact nog een stuk fijner.
Hoe verloopt intussen je herstel?
Op dit moment hoef ik niet meer met een rollator te lopen. Maar toch voel ik me een stuk zekerder als Martijn naast me loopt. Samen gaan we eropuit. Door met hem te wandelen en zelf regelmatig naar de sportschool te gaan, gaat mijn stabiliteit vooruit.
Neem je afscheid van Martijn als je weer hersteld bent?
Als ik straks weer de oude ben, of bijna de oude, heb ik zijn hulp niet meer nodig. En zou ik me bezwaard voelen een beroep op hem te doen. Maar over de mogelijkheid dat je een Buddy kan krijgen, zal ik enthousiast blijven.
Waarom ben je enthousiast over BuddyBold?
Ik vind het gewoon een mooi initiatief. Daarom vertel ik erover op de sportschool, waar ook veel andere senioren komen. Ze reageren er positief op. En sommigen zeggen dat ze ook een Buddy zullen nemen, als dat nodig is.
Het ‘avontuur’ met Martijn is dus geslaagd?
Absoluut. Al hoop ik zo snel mogelijk weer de oude te zijn en fulltime aan het werk te kunnen. Maar dan nóg: Martijn zal altijd een goede herinnering blijven.