Blog Elske Doets

WAAROM EENZAAMHEID TEGENGAAN ZO DICHT BIJ ME LIGT

Als reisondernemer (Doets Reizen) is het mijn ambitie telkens opnieuw situaties te creëren waarin mensen ‘tot leven‘ komen. Dat klinkt misschien raar of overdreven. Want in hun professionele bestaan als werknemer, freelancer of ondernemer kunnen mensen alleen maar goed functioneren als ze voortdurend alertheid, creativiteit en flexibiliteit aan de dag leggen, kortom, wakker zijn.

‘Leven’!

Maar inmiddels is mijn ervaring in de reisbranche dusdanig groot, en ik heb zo vaak met klanten over hun reiservaringen gesproken, dat ik besef dat er een enorm verschil bestaat tussen ‘leven’ in professionele zin en ‘leven’ in existentiële zin. In het ene geval ben je meestal al of niet in teamverband keihard bezig met het behalen van een bepaald nuttig of winstgevend doel, liefst een doel dat je boeit en uitdaagt en prikkelt om het beste uit jezelf te halen. In het andere geval is er – groot verschil – helemaal geen doel. Dat doel ben jezelf en de intimi om je heen, met wie je in veel gevallen samen op reis gaat.

Ik vertel niks nieuws, neem ik aan, als ik zeg dat reizen voor veel mensen een ‘compensatie’-product is. Hoe drukker je in een jaar professioneel bent geweest, veel nut dan wel omzet hebt toegevoegd (in het ideale geval loopt dat parallel), des te groter de behoefte om eruit te breken en in zekere zin weer te voelen ‘dat je leeft’ (existentieel). Het mooiste wat er dan ook op en reis kan gebeuren, nog belangrijker dan de geweldige attracties, is dat je betekenisvol met jouw intimi of, in het geval je alleen reist, met jezelf in gesprek raakt. En daardoor jezelf (en de anderen) met nieuwe ogen gaat zien.

Herboren wordt, als het ware.

Wat er in deze coronatijd gebeurt is niet dat mensen er, ten diepste, mee zitten dat ze niet meer op een exotisch strand kunnen liggen, van een sneeuwhelling af kunnen glijden of naar de andere kant van de wereld kunnen vliegen. Maar dat ze de mogelijkheid ontnomen wordt om via gesprekken en échte ontmoetingen (dus niet via Zoom, Skype of Teams) nieuw licht op zichzelf en anderen te werpen. Het spreekt voor zich dat lijfelijke ontmoeting en mogelijke aanraking daarbij een belangrijke rol spelen. En het gegeven dat corona juist op dat gebied verregaande beperking vraagt maakt het voor ons allemaal zeer ingrijpend, vooral ook in mentaal opzicht.

Waarom vertel ik dit?

Om aan te geven hoe klein de afstand feitelijk is tussen het zijn van reisondernemer, waarin ik mensen via een reis ‘tot leven’ wek en het beginnen van een start-up, BuddyBold, waarin ik senioren met een slinkende belevingswereld koppel aan een jonge Buddy, waardoor de senior en de junior – existentieel! – allebei ‘tot leven’ komen. Ik laat ze samen reizen!

Reizen naar een gesprek, een echte ontmoeting, voelen-dat-je-leeft.