Marktwerking in de zorg is momenteel niet erg populair. Zeker in coronatijden heerst het gevoel dat we de afgelopen jaren al te rigoureus met de kaasschaaf hebben gezwaaid tot alles kostenefficiënt was, maar ook ‘uitgekleed’. Gevolg? Tijdens de pandemie bleek de magerte van onze IC-capaciteit en moesten we al snel de hulp van Duitse ziekenhuizen inroepen. Efficiency blijkt, kortom, niet de heilige graal van de zorgsector.

Maar – en nu komt mijn punt – betekent die dubieuze focus op efficiency ook meteen dat ondernemen in de zorg een slecht zaak is? En dat geëngageerde startups er geen plek moeten hebben? Absoluut niet.

De zorg zit juist te springen om ondernemers! Om hun creativiteit, flexibiliteit en vindingrijkheid.

Neem alleen al het groeiende probleem van senioren die hun leefwereld zien krimpen, weinig of geen aanspraak meer hebben en zich daardoor betekenisloos voelen. Worden zij geholpen door in gestroomlijnde carrousels van bingo’s, kaartmiddagen en zangbijeenkomsten te worden ‘rondgepompt’? Waarbij gevoelens van eenzaamheid dikwijls eerder worden aangewakkerd dan gedempt? Welnee. Deze senioren komen juist tot leven en bloeien op bij 1-op-1-contact, bij een persoon waar ze een innige band mee voelen. Een buddy bijvoorbeeld, waar ze regelmatig samen mee eten, een kaartje leggen, een ommetje maken of gewoon een voetbalwedstrijd kijken.

Wat heeft efficiënte zorg, kortom, voor zin als cliënten geen betekenisvolle ontmoetingen of verwanten meer in hun agenda hebben staan? Dan verdwijnen zingeving en levensvreugde in rap tempo en wordt de zorg alleen maar zwaarder, intensiever en…

Duurder.

Het goede nieuws: een groeiend aantal zorgprofessionals ziet hoe startups aan zingeving en levensvreugde bijdragen. Hoe bijvoorbeeld BuddyBold de lach en de blijheid weer terugbrengen op de gezichten van senioren. Maar ondanks deze aantoonbare verbeteringen heerst er angst in de zorgsector om zaken uit handen te geven en hebben de senioren zelf, helaas, geen (luide) stem in het kapittel.

Ik zal het maar eerlijk zeggen: ik kan niet aanzien dat de zorgsector geëngageerde startups afhoudt vanwege vermeende ‘commercie’. En zich terugtrekt achter defensieve argumenten omtrent veiligheid, protocollen en juridische bezwaren om aantoonbare verbetering van de levens van hun cliënten te vertragen of frustreren.

Wanneer dringt het door dat meer energieke, meer liefdevolle en meer individuele sprankeling – geleverd door startups – bij uitstek de aanjager is van een sector die straks maximaal effectief is en weer trots en vol zelfvertrouwen het verschil maakt in mensenlevens? En waar jongeren weer graag aan de slag willen.

Ondernemingszin is geen reden om af te wijzen, maar om toe te happen!